این شعر فردوسی رو بخونید که ۹۰۰ سال پیش سروده، *چو ناکس به ده کد خدایی کند* *کشاورز باید گدایی کند .* در این خاک زرخیز ایران زمین نبودند جز مردمی پاک دین همه دینشان مردی و داد بود وز آن ، کشور آزاد و آباد بود چو مهر و وفا بود خود کیششان گنه بود آزار کس پیششان همه بنده ی ناب یزدان پاک همه دل پر از مهر این آب و خاک پدر در پدر آریایی نژاد ز پشت فریدون نیکو نهاد بزرگی به مردی و فرهنگ بود گدایی در این بوم و بر ننگ بود کجا رفت آن دانش و هوش ما که شد مهر میهن

پروفسور مقابل کلاس فلسفه خود ایستاد و چند شیء رو روی میز گذاشت. وقتی کلاس شروع شد، بدون هیچ کلمه ای، یک شیشه بسیار بزرگ سس مایونز رو برداشت و شروع به پر کردن آن با چند توپ گلف کرد. بعد از شاگردان خود پرسید که آیا این ظرف پر است؟ و همه موافقت کردند. سپس پروفسور ظرفی از سنگریزه برداشت و آنها رو به داخل شیشه ریخت و شیشه رو به آرامی تکان داد. سنگریزه ها در بین مناطق باز بین توپهای گلف قرار گرفتند؛ و سپس دوباره از دانشجویان پرسید که آیا ظرف پر است؟ و باز همگی

آیا می‌دانستید که بسیاری از فارسی‌زبانان به جای سپاس‌گزاری، از دیگران سپاس‌گذاری می‌کنند، آن هم به شکل سپاسگذاری؟ این روزها یکی از اشتباهات بسیار رایج نزد فارسی‌زبانان، کار برد دو فعل : گذاشتن” و گزاردن” به جای یکدیگر است، به ویژه در نوشتن ترکیبات آن‌ها، مانند؛ قانون‌گذار، بنیادگذار، نمازگزار، خدمت‌گزار و مانند آن‌ها. نخست باید دانست که نوشتن این دو فعل به صورت گزاشتن” و گذاردن” نادرست است و درست آن‌ها همان گذاشتن” و گزاردن” است.